Appeltjes en Peertjes

Vanmiddag ben ik weer langsgeweest bij de kringloopwinkel. Tot mijn grote blijdschap zag ik daar het party-spel Appels en Peren liggen. Ik heb dat spel al een paar keer gespeeld, en vind het echt een leuk spel om te spelen, dus die doos heb ik mee naar huis genomen. En over die doos wil ik het nu even hebben, want daar is iets mis mee.

Appels en Peren heeft een doos van A4-formaat. Dat moet ook wel, want er zit heel wat in: 300 kaarten, een plastic kaartenhouder, en een stuk roze karton. Maar voor het spel heb je alleen die 300 kaarten nodig. En die zijn samen een stuk kleiner.

Als je de overbodige rotzooi uit de doos laat, dan zie je dat de doos een heel stuk kleiner gekund had. In feite koop je 80% lucht met dit spel. Het is heel begrijpelijk dat een fabrikant zijn spel graag zo groot mogelijk verpakt. Dan valt het immers in de winkel meer op, en je kan er ook een hogere prijs voor betalen. Maar voor mij is het vervelend. Met zo'n 230 spellen zit mijn spellenkast zowat vol, dus ik stel een grote doos niet erg op prijs als het niet echt nodig is. het moment dat ik spellen moet gaan verkopen omdat ik anders geen plaats heb voor nieuwe komt snel dichterbij.

En daarom heb ik de schaar in de doos gezet. Een beetje aarzelend, want het doet toch een beetje pijn om een spel te verminken, zelfs al is het een tweedehandse van de kringloopwinkel. Maar het resultaat mag er zijn, al zeg ik het zelf. Mijn Appels en Peren zit nu in een schattig klein doosje, dat voor 90% vol zit met kaarten. Zo heeft het wel een plaatsje op de plank verdiend.

Ik heb nog wel meer spellen die te ruim in hun jasje zitten. Binnenkort gaat Gepakt en gezakt onder het mes. Op deze manier kan ik makkelijk nog wel 200 spellen kwijt.