In ieder geval is mijn verlanglijstje nog nooit zo kort geweest. Ik ben bij het doorspitten van de Essen-preview op Boardgamegeek maar weinig items tegengekomen die ik meteen moest hebben. Daarbij komt nog eens dat het percentage uitgaven dat 40 euro of meer moet kosten weer schrikbarend is gestegen. Tel daarbij op dat er weer meer vrienden en vaste medespelers dit jaar naar Spiel af zullen reizen, en dan begrijp je dat ik me niet verplicht meer voel om zomaar alles te kopen.
Welke spellen haalden het toch nog?
De laatste jaren vielen de nieuwe grote spellen van Friedemann Friese tegen. Hoogspanning: Fabrieksmanager viel nog wel mee, al is het weinig gespeeld. Maar Fürstenfeld en vooral Hoogspanning: De eerste vonken waren miskopen.
Toch ben ik weer heel benieuwd naar Fremde Federn. Voor dit spel heeft FF afgekeken bij een aantal topspellen. Het combineert een worker placement mechanisme waarin iedere beurt meer acties beschikbaar komen (zoals in Agricola) met een deck building element (à la Dominion). Het aanbod van kaarten die je kunt kopen doet dan weer denken aan Through the Ages.
Ik zal Fremde Federn wel meenemen. Het idee staat me erg aan, en het krijgt al een paar lovende kritieken. Bovendien, en dat is ook niet onbelangrijk, heeft een van mijn favoriete spelillustratoren, Maura Kalusky, weer een prachtig uiterlijk gegeven aan dit spel dat draait om een politieke campagne. Ik weet zeker dat de voorkant van de doos op de stand van 2F op metershoge affiches afgebeeld zal staan.
Een van de kleine hits van vorige Spiels was Habani & Ikebana, twee spellen die met hetzelfde materiaal gespeeld konden worden. Vooral het samenwerkingsspel Habani viel in de smaak. Dit jaar is er een nieuwe editie uitgekomen. Weliswaar alleen van Habani, maar dan wel in de reeks goedkope Amigo-kaartspellen, dus er is geen enkele reden om 'm te laten liggen.
Alban Viard is bekend geworden door zijn Age of Steam-kaarten, en dat betekent al dat hij een kundig spelontwerper is. Zijn eigen spel Town Center is ook goed ontvangen onder zijn fans, en omdat treinenspelers altijd goede smaak hebben, betekent dat automatisch dat ik ook geïnteresseerd ben. Helaas is Town Center vrijwel uitverkocht in de voorverkoop, maar Card City ziet er ook veelbelovend uit.
Zoals de naam al aangeeft, bouwt iedere speler in Card City een eigen stad uit kaarten. Iedere kaart laat een wijk zien, bijvoorbeeld een woonwijk, handelswijk, of industriegebied. Iedere ronde verdien je geld op basis van het aantal handelswijken in je stad, en aan het eind van het spel ontvang je punten van al je woonwijken.
Het meest interessante onderdeel van het spel is hoe de kaarten verdeeld worden. Iedere ronde trekt een van de spelers een aantal kaarten, en verdeelt deze in twee stapels: een van twee open kaarten, en een van twee andere open kaarten en een aantal dichte kaarten. De volgende speler mag dan kiezen voor de open kaarten, of mag de open kaarten aan de startspeler geven, om vervolgens op dezelfde manier de kaarten verder te verdelen. Door deze wijze van kaartenverdeling speelt bluf en het inschatten van wat een ander wil hebben een grote rol in Card City.
Als dit spel te koop is, schaf ik 'm zeker aan. De prijs speelt daarbij zeker een rol: met 18 euro valt die voor een spel van een kleine uitgever best mee, in vergelijking tot veel andere spellen.
De tweepersoonsversie van Agricola heb ik nog niet gespeeld, maar toch ben ik al nieuwsgierig naar de opvolger: de tweepersoons-Le Havre. Uit de spelregels blijkt dat deze versie iets abstracter is dan de oerversie van het spel, maar het ziet er niettemin interessant genoeg uit om mee te nemen.
Natuurlijk gaat het in dit spel er weer om om zoveel mogelijk goederen te verzamelen, om te zetten in waardevollere goederen, en dan voor veel geld te verkopen. Geen onbekend thema in hedendaagse spellen, maar de spellen van Uwe Rosenberg steken met kop en schouders boven de soortgenoten uit.
Dit spel is geïnspireerd door de puzzel-klassieker Ricochet Robots, waarin je robots in zo weinig mogelijk zetten naar een bepaalde plaats op het bord moet verplaatsen. Alle spelers proberen tegelijkertijd een oplossing te vinden, en wie de kortste oplossing vindt, heeft de ronde gewonnen.
In Mutant Meeples zijn de robots vervangen door meeples, de houten poppetjes uit Carcassonne. Iedere meeple (er zijn er in totaal 8) heeft een eigen superpower: eentje kan door muren lopen, een ander kan een stapje opzij doen, enzovoorts. Maar als je met een meeple het einddoel hebt bereikt, mag je vanaf dat moment die meeple niet meer gebruiken, en worden de volgende puzzels voor jou lastiger om op te lossen.
Ik ben een groot fan van Ricochet Robots, en deze variant lijkt mij niet onaardig. Goed genoeg om te kopen? Dat weet ik nog niet. Vraag het me over een paar dagen nog eens...
Dit is een nieuwe uitgave van The Resistance. In The Resistance moet "het verzet" een vijftal missies uitvoeren. Maar onder de spelers bevinden zich een aantal verraders, die de missies willen laten mislukken. Er wordt steeds gestemd over wie er mee mogen doen aan de missies, en uit die openbare stemmingen moeten de spelers proberen te achterhalen wie de trouwe verzetsleden zijn. Een spel in het genre van Weerwolven dus, maar dan nog leuker omdat er geen spelleider nodig is en alle spelers tot het einde toe meedoen.
Avalon is hetzelfde spel, maar nu gesitueerd aan het hof van Koning Arthur. Er zijn zes geheel nieuwe rollen aan het spel toegevoegd, waarvan het overigens nog onduidelijk is wat ze doen. En nu sta ik in dubio welke versie ik wil kopen. Het thema van het origineel bevalt me beter, en het spelmateriaal is vergelijkbaar van kwaliteit, nu er van The Resistance een nieuwe uitgave uit is. Maar die nieuwe rollen, die wil ik ook niet laten lopen. Ik denk dat ik in Essen pas beslis; misschien zelfs gewoon op basis van de prijs.
(Er komt ook een Nederlandse versie van The Resistance aan. Maar die heeft de minder sfeervolle naam "De Mol"... Bovendien heb ik altijd liever het origineel.)
Er komen op Essen ook een aantal nieuwe uitbreidingen voor Agricola uit. Omdat ik de auteur ben van het naslagwerk over alle Agricola-kaarten, ben ik welhaast verplicht om al deze uitbreidingen te kopen (wat overigens geen straf is). Op het lijstje staan: het Wereldkampioenschapsdeck, het Nederland-deck (beide al wat langer uit), het België-deck, en het "pi-deck".
Er zijn nog veel andere spellen die ik zou kunnen noemen: Fleet, Escape, Seasons, enzovoorts. Maar ja, je kan niet alles kopen, en gelukkig zullen mijn vaste medespelers een groot aantal van deze spellen mee terug nemen. Als ze dan blijken te bevallen, is het nooit te laat om ze alsnog aan te schaffen.
Ik wens iedereen die de komende dagen naar Duitsland gaat een gezellige en leuke Spiel toe! En voor de anderen zal ik na afloop hier nog wel een verslagje plaatsen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten