In totaal heb ik 83 spellen gespeeld, waarvan 12 keer Dominion en 8 keer Hanabi. Hieronder de beste spellen van de maand, met mijn persoonlijke nummer één voorop.
Heel verrassend is mijn keuze voor een 18xx spel als beste spel van de maand niet. Het zijn nu eenmaal mijn favoriete spellen. Maar 1824 is wel gewoon een goed spel, ook vergeleken met andere 18xx-en.
In dit geval gaat het om de spoorwegen in Oostenrijk-Hongarije. Bijzonder aan 1824 is het aantal maatschappijen dat aan het begin van het spel al gevormd wordt. Veel van die maatschappijen hebben namelijk maar één aandeel, waardoor ze voor weinig geld op te starten zijn. Deze kleine maatschappijen zijn dan wel erg beperkt in hun mogelijkheden: ze hebben maar één station, hebben geen aandelenprijs, en keren automatisch de helft van hun inkomsten uit aan de eigenaar.
Later in het spel worden de kleine maatschappijen omgewisseld voor aandelen in echte maatschappijen zoals we die uit andere 18xx-en kennen. De kunst zit er dus in, om met de kleine bedrijven een goed netwerk op te zetten voor de grote bedrijven, zodat die een running start hebben en meteen goed geld verdienen.
Met vijf uur zuivere speeltijd is 1824 nog een behapbaar spel voor een enkele avond, en ik voorzie dat het nog wel een paar keer bij mij op tafel gaat verschijnen.
Hanabi
Dit coöperatieve kaartspelletje is misschien wel mijn beste aankoop van Essen. In dit spel probeer je samen je kaarten in de goede volgorde uit te spelen. En dat is best lastig, want je ziet je eigen kaarten niet! Gelukkig mag je tijdens je beurt een andere speler een hint geven over de kaarten in zijn hand, maar de inhoud van die hints is door de regels gelimiteerd, en per spel zijn er maar een beperkt aantal hints beschikbaar.
Niet alleen de inhoud van de hints is belangrijk, maar ook het moment waarop de hint gegeven wordt, en wie er allemaal geen hint krijgt, en waarom niet. Door logisch na te denken kan je zo best veel informatie verkrijgen over je hand, maar dan moet je wel op dezelfde golflengte zitten als de andere spelers, want communicatie is (buiten de hints natuurlijk) verboden.
Ik heb Hanabi al met een aantal verschillende groepen medespelers gespeeld, en nog nooit hebben we de perfecte score gehaald. Maar het spel viel wel bij vrijwel iedereen meteen in de smaak. Aanrader dus.
Deze mix van Dominion, Agricola en Through the Ages bevalt een stuk beter dan je vooraf misschien kon vrezen. Hoewel geen enkel onderdeel van het spel origineel is, heeft Andermans veren toch een heel eigen karakter.
Of het iets toevoegt aan een spelverzameling waar bovengenoemde spellen al deel van uitmaken, tsja, dat zal iedereen voor zichzelf uit moeten maken, dus probeer dit een keer uit, zou ik zeggen. Ik vind het in ieder geval geslaagd.
Ascension: Chronicle of the Godslayer
Op de iPad heb ik Ascension al vaak gespeeld; vooral tegen de AI. Daar is het een leuk spel, maar ik betwijfelde sterk of het fysieke kaartspel mij ook zou bevallen. Het schudden van de kaarten en het bijhouden van de markt, dat op de computer vanzelf gaat, zou in real life wel eens vervelend kunnen gaan worden. Op Spiel kon ik het uitproberen, en wat blijkt: het valt reuze mee.
Ascension is een afstammeling van Dominion. Het grootste verschil met dat spel is dat veel meer verschillende kaarten zijn, die ieder spel allemaal gebruikt worden. Alle kaarten worden door elkaar geschud, en alleen de bovenste zes kaarten zijn beschikbaar. De meeste kaarten zijn helden, die je in kunt huren voor hun speciale eigenschap of voor de punten die ze waard zijn, maar er zitten ook kaarten met een monster in het deck. Die monsters kan je verslaan als je voldoende militaire kracht bezit, en ook daar krijg je punten voor.
Ascension is een heel aardig lid van de deck building familie. Als je de kaarten eenmaal kent, speelt het lekker vlot weg. Of ik het ooit zou kopen, geen idee. De app op de iPad bevalt goed, en voorziet op het moment volledig in mijn behoefte. Maar als ik het spel een keertje tegen een zacht prijsje tegenkom, wie weet...
Call to Glory
Een simpel kaartspelletje, waarin het de bedoeling is om sets van kaarten met gelijke waarden uit te spelen. Als een andere speler later een grotere set van dezelfde waarde uitspeelt, dan moet je jouw kaarten afleggen. Er wordt doorgespeeld totdat een speler drie setjes op tafel heeft, en dan worden de punten geteld. Voordat de ronde begint, kiest iedere speler ook nog een bepaalde waarde uit, die aan het eind bonuspunten waard is.
Zoals ik zei, een eenvoudig, maar niet onaardig spel, waarin je elkaar zo af en toe lekker dwars kan zitten.
Cards against Humanity
Dit spel is een bijna exacte kopie van Appels en peren, een spel dat ik best kan waarderen. Ook in dit spel draait de spelleider een kaart open met (in dit geval) een vraag of omschrijving, en dan moeten de andere spelers een kaart uit hun hand kiezen die het best daarbij past; de spelleider is daaroor de enige scheidsrechter.
Vaak geeft de spelleider hierbij niet de punten aan de beste kaart, maar aan de grappigste kaart. En "grappigste" betekent in Cards against Humanity over het algemeen: "grofste". De kaarten zijn namelijk over het algemeen niet geschikt voor jeugdige spelers.
Helaas is er geen Nederlandse uitgave van Cards against Humanity, en daarmee gaat de speelbaarheid erg achteruit. Maar als je een groep hebt die houdt van laag-bij-de-grondse humor en bekend is met Engelse slang, dan kan je hier wel een laar leuke uurtjes mee doorbrengen. Maar nog erger dan bij Appels en Peren geldt: of je wint wordt nauwelijks bepaald door strategie of creativiteit, maar voornamelijk door het trekken van de beste, d.w.z. grofste kaarten.
Een simpel dobbelspelletje: in zes casino's is geld te verdienen, en je krijgt acht dobbelstenen om over de casino's te verdelen. De speler met de meeste dobbelstenen in een casino wint het grootste bedrag, maar let op: eindigen twee spelers met een gelijk aantal dobbelstenen, dan krijgen ze allebei niets, en gaat de poet naar de nummer drie.
De naam van de auteur (Rüdiger Dorn, ontwerper van o.a. Goa) en de uitgever (Alea, van Puerto Rico en Ra) wekken de verkeerde verwachting dat het hier om een zwaar strategisch spel zou gaan. Integendeel, het is een licht tussendoortje, dat echter verrassend leuk is om te doen. Maar ook weer niet te vaak.
Hawaii is weer zo'n puntenverzamelspel dat op BoardGameGeek wel eens een "YASE" wordt genoemd: Yet another soulless Eurogame. Voor een uitleg wat daarmee bedoeld wordt, kan je het best naar de videorecensie van dit spel door Tom Vasel kijken.
Mijn mening over Hawaii is wat genuanceerder: inderdaad, er is hier weinig nieuws te vinden. Gedurende een aantal ronden verdien je voetjes en schelpen, die je kan betalen om over het bord te lopen en op diverse locaties gebouwen voor in je dorp te kopen. Die gebouwen brengen punten op, of nieuwe goederen (voetjes en schelpen, natuurlijk). Maar als je niet per se op zoek bent naar innovaties, maar gewoon een uurtje lekker wil spelen, dan kan je best plezier hebben van Hawaii.
Haas en schildpad
Deze Spiel des Jahres-winnaar had ik vroeger als kind al, maar toen heb ik het nooit gespeeld. Nu eindelijk wel, en dat is maar goed ook, want volgens mij is dit meer een spel voor volwassenen dan een kinderspel.
Haas en schildpad is een race om zo snel mogelijk bij het einde van het parcours te komen. Je beegt door het betalen van wortels, en hoe verder je in een beurt wilt bewegen, des te meer wortels betaal je. Je kan jezelf ook terug laten vallen, en dat levert dan weer wortels op. Aan het eind van het parcours mag je niet meer dan een bepaald aantal wortels over hebben; voor de leider in de wedstrijd is dat 10 wortels. Kortom, een heel gereken om goed uit te komen.
In Haas en schildpad zit geen geluk: je kiest helemaal zelf je eigen zetten, en wordt daarin alleen dwarsgezeten door je tegenstanders. Goed spel, zeker de moeite waard om te spelen.
Proxy Wars
Zie mijn verslag van Spiel.
Principato
Ah, weer zo'n zielloze euro. Dit maal eentje die werkt met kaarten die grondstoffen opleveren, die je dan weer kan omzetten in punten. En alweer is het een spel dat best lekker wegspeelt, maar niet echt nieuw aanvoelt.
Probeer 'm gerust uit, als je van dit soort spellen houdt.
In mijn volgende post de rest van de nieuwigheden van oktober, maar dan dus de spellen waar ik minder of niet van heb genoten.
JASE: Just Another Soulless Euro. Door Peter Hein laatst keurig met bronvermelding naar de uitvinder van de term in zijn blog vermeld.:-)
BeantwoordenVerwijderen