Juni 2011

In juni heb ik 56 spellen gespeeld. Het meest gespeeld was, zoals zo vaak, Dominion, met 13 keer.

Het aantal nieuwe spellen was deze maand iets lager dan in mei, maar er zaten wel een paar hele goede tussen. Hier zijn ze, geordend van de beste tot de slechtste:

Indonesia
Ik was al een tijd nieuwsgierig naar de drie belangrijkste Splotter-spellen, en deze maand heb ik er eindelijk een gespeeld: Indonesia. En het viel niet tegen. Sterker nog, Indonesia is mijn spel van de maand.

Indonesia is een economisch spel, waarin de spelers maatschappijen verwerven. Productiemaatschappijen produceren iedere ronde goederen (rijst, specerijen, etc.), die vervolgens via de rederijen vervoerd worden naar de steden op het bord. Hiermee verdienen zowel de productiemaatschappijen als de rederijen geld voor hun eigenaren.

De kern van het spel zit in de fusies. Iedere ronde kan je de fusie voorstellen van twee maatschappijen. Die moeten van dezelfde soort zijn, maar ze hoeven niet allebei van jou te zijn. Sterker nog, je mag ook twee maatschappijen van andere spelers fuseren. Nadat er een voorstel is gedaan, mag iedere speler een bod uitbrengen op de gefuseerde maatschappij. Het eindbod wordt verdeeld tussen de eigenaren van de voormalige maatschappijen, en de nieuwe gefuseerde maatschappij komt in handen van de hoogste bieder.

Indonesia is een spel van manipulatie. De rederijen proberen de productiemaatschappijen te manipuleren om zoveel mogelijk goederen zo ver mogelijk te vervoeren, en de spelers proberen door fusies de beste maatschappijen in handen te krijgen, of de concurrentie te verminderen, of misschien wel de maatschappijen zo groot te maken dat ze hun goederen niet meer kwijt kunnen. Ook is het een spel waarin veel gerekend wordt. Zoveel, dat ik me kan voorstellen dat het voor sommige mensen te veel wordt.

Mij beviel het spel uitstekend. Jammer dat ik mijn vaste medespelers waarschijnlijk niet snel zover krijg dat ze dit met mij willen spelen.

Tulipmania 1637
Tulipmania is een behoorlijk goed spel. Simpele regels, en toch ondoorzichtig genoeg dat de juiste strategie niet voor de hand ligt. Of is het toch allemaal toeval wie het meest aan de tulpenhandel verdient?

Een uitgebreidere bespreking van het spel is hier te vinden.

Camelot Legends
In een loterij op BGG heb ik begin dit jaar dit spel gewonnen. Afgelopen maand heb ik het voor het eerst gespeeld, en dat was niet makkelijk. In principe zijn de regels van Camelot Legends niet zo moeilijk. In iedere beurt mag je een ridder of andere persoon uit de Arturiaanse legenden bij een van de 3 lokaties (Camelot, Cornwall, het Betoverde Bos) neerleggen. Daarnaast mag je nog personen verplaatsen van de ene lokatie naar de andere.

Dit doe je allemaal om bepaalde "events" te verslaan. Bij een "event" moet je denken aan bijvoorbeeld een monster, dat alleen te verslaan is door personen met een bepaalde gezamenlijke score in een van 6 categorieën (bijv. Kracht, Diplomatie, of Ridderlijkheid). Aan het begin van iedere beurt wordt er een nieuwe eventkaart omgedraaid, en daarna wordt gecheckt of de huidige speler een van de events verslaat. In dat geval wint hij overwinningspunten, en misschien nog andere bonussen.

De problemen zitten in dit spel in de speciale karaktereigenschappen van de kaarten. Ieder persoon en ieder event heeft een eigen karaktereigenschap, die extra bonussen geeft in bepaalde categorieën, of die de regels van het gevecht verandert. Tegen het einde van het spel liggen er tot wel 9 events open, zijn er misschien wel 20 personen gespeeld, en hebben ook enkele eerdere events nog een effect op het spel. Zo wordt het bepalen van de sterkte van een groep personen een heel gereken, wat de vaart erg uit het spel haalt.

Niettemin is Camelot Legends een goed spel. Het is voor herhaling vatbaar, hoewel ik er huiverig voor ben om dit met 4 personen te spelen. Bij zulke spelersaantallen moet dit spel wel heel onoverzichtlijk worden.

The Lord of the Rings: The Two Towers - Het Kaartspel
Dit kaartspel van Knizia is een middelmatig meerderheidsspelletje. In zes ronden proberen de spelers zoveel mogelijk kaarten met bepaalde symbolen uit te spelen, zodat ze bij de waarderingen zoveel mogelijk punten scoren.

Het thema van het spel is er heel losjes opgeplakt. Vreemd is dat er 5 kleuren kaarten zijn, waarbij die kleuren geen enkele thematische betekenis hebben, en dat iedere kaart een afbeelding bevat van een van de karakters uit de Lord of the Rings films, waarbij die afbeelding geen enkel effect op het spel heeft.

Ahoy
Dit is een eenvoudig spelletje van een van mijn favoriete spelauteurs, Corne van Moorsel. Het speelbord wordt gevormd door twaalf kaarten, met aan beide kanten een zeedier. Iedere speler probeert zijn pion 6 keer rond het bord te laten lopen. Dat doe je door een kaart om te draaien die tussen jouzelf en de eerste pion achter je ligt. Daarna mag je naar voren lopen, tot op de eerste kaart die hetzelfde dier laat zien.

Ahoy is een aardige mengeling van taktiek en geheugen. Helaas heb ik het alleen nog maar als 2-persoonsspel gespeeld, en daar is niet zoveel aan. Omdat er maar een andere pion in het spel is, heb je meestal een hele grote vrijheid welke kaart je omdraait. Met meer spelers is Ahoy mogelijk boeiender, maar dat zal de toekomst uit moeten wijzen.

Troyes
De ontwerper van Carson City heeft ook van zijn volgende spel een mengelmoes gemaakt van onduidelijk samenhangende spelmechanismen. Troyes is geen spel dat je na een keer al voldoende doorhebt om te beoordelen, maar dat ligt in dit geval meer aan de berg met regels dan aan de strategische diepte.

Troyes is een populair spel dat van veel kanten geprezen wordt, en ik zou daarom iedereen aanraden het eens te proberen. Maar niet met mij.


Naast deze nieuwe spellen heb ik ook een nieuwe uitbreiding gespeeld, en dat was natuurlijk:

Dominion: Cornucopia
Dit is bepaald geen Hoorn des Overvloeds wat kaarten betreft: het is slechts een halve set. Net zoals Alchemisten bevat Cornucopia zo'n 13 verschillende kaarten. De kaarten die ik geprobeerd heb zijn niet zo spectaculair als die van Alchemisten of Prosperity, maar er zitten wel een paar tussen die interessante interacties kunnen hebben.

De meeste kaarten in deze uitbreiding moedigen een gevarieerd aankoopbeleid aan. Ze belonen het bezit of het spelen van veel verschillende kaarten. Dat is nu juist een taktiek die met de al bestaande kaarten niet vaak succes heeft, dus zullen de nieuwe kaarten veel nieuwe strategieën mogelijk maken. Ik ga veel plezier hebben met het exploreren van de vele verschillende combinaties van de kaarten uit Cornucopia en alle andere Dominion-sets.