Daarnaast kwamen ook nieuwe spellen op tafel. Van ontzettend goed naar behoorlijk slecht waren dat:
Deze kruising tussen Caylus en El Grande is voor mij het spel van de maand. In de aanloop naar een ijstijd strijden 6 klassen van dieren om het voortbestaan. Hierbij is het belangrijk dat je zoveel mogelijk diersoorten op het bord krijgt, die zich ook nog eens zo goed mogelijk moeten aanpassen aan de omstandigheden op de verschillende terreintypes.
Dominant Species kan gespeeld worden met 2 tot en met 6 spelers. Met veel spelers is het een behoorlijk chaotisch spel, mede door de vele acties die iedere beurt gekozen kunnen worden. Met z'n tweeën is het een stuk strategischer. Maar met ieder aantal spelers blijft het spel de volle 4 uur boeien.
Eindelijk heb ik een van de beste spellen van vaderlandse bodem gespeeld. R&B lijkt nog het meest op het oude computerspel The Settlers: net als in dit spel is het de bedoeling om een rijkje op te bouwen, beginnend met niets meer dan een paar planken. Door het bouwen van productiegebouwen en fabrieken kan je een hele productieketen opzetten, zodat je tenslotte zelfs geld en aandelen produceert.
Alles wat je in Roads&Boats produceert, is in principe gezamenlijk eigendom. Alleen de producten die je meteen op je eigen vervoermiddelen laadt, kunnen niet afgepakt worden. Als de spelers het willen, kan dit daardoor een heel interactief spel zijn. Maar als je daar geen zin in hebt (en je buren ook niet), dan kan het ook bij een solitair heen-en-weergeschuif met grondstoffen blijven. En dat vind ik eigenlijk best leuk, zowel op de computer, als bij dit bordspel.
Helaas waren mijn medespelers niet zo enthousiast als ik, dus zal ik Roads & Boats voortaan vooral in mijn eentje moeten spelen.
Ambush!
Tijd voor iets heel aders: een echte wargame. Normaal speel ik die ooit, maar in een kringloopwinkel heb ik een tijdje terug Ambush gekocht. Dit is een uitzonderlijke wargame: het is bedoeld om in je eentje te spelen. Je simuleert dan een groep Amerikaanse soldaten in verschillende scenario's die zich afspelen in 1944 en 1945.
De tegenstand in ieder scenario is afkomstig van de Duitsers, die door het spel zelf bestuurd worden. Bij iedere beweging van een Amerikaan moet je in een bijgeleverd boekje opzoeken wat de Duitse reactie is. In de meeste scenario's houdt de tegenstander zich aanvankelijk schuil, totdat je te onvoorzichtig bent, en ze uit hun hinderlaag komen (vandaar ook de naam va het spel).
Het systeem is even wennen, maar als je het eenmaal doorhebt is Ambush best een aardig spel. Al spelende kreeg ik wel de indruk dat het op de computer nog een stuk makkelijker zou spelen. Maar ja, dan zou het niet als bordspel tellen. Ik ben nog steeds geen echte wargamer, maar zo af en toe zal ik dit spel wel weer tevoorschijn halen, vermoed ik.
Rubik's Illusion
Deze maand ben ik op een verjaardagsfeestje geweest waar veel spelletjes zijn gespeeld. Dat was niet zo gepland, maar ja... door het slechte weer moesten we binnen blijven. De meeste aanwezigen waren geen echte spellenspelers, en ik heb dus een aantal lichtere spellen gespeeld. Stef Stuntpiloot, Appels & Peren, dat soort werk. Rubik's Illusion is het eerste spel van die avond dat ik nog niet kende.
Rubik's Illusion is een interessant lid van het X-op-een-rij genre. Op een bord van 8x8 moet je zo snel mogelijk een rijtje van 5 stukken in jouw kleur maken. Wat dit spel speciaal maakt, is ten eerste de regel dat een rij van 6 niet telt. Dit maakt het al een stuk lastiger om te winnen. Ten tweede is de helft van het bord virtueel: het bord bestaat eigenlijk maar uit 4 rijen en een spiegel. Sommige stukken hebben aan de achterkant dan ook nog eens een andere kleur dan aan de voorkant, waardoor je erg goed op moet letten bij het verzetten van de stukken.
Dit spel is al in de jaren '80 ontworpen door Rubik, die van de kubus. Ik heb het vroeger ook gehad, maar volgens mij nooit gespeeld. Jammer, want het is best een aardig abstract spelletje.
Ligretto
Nog een spel dat ik op het feestje heb gespeeld. Dat was een heel toepasselijke setting, want Ligretto wordt er echt leuker op als je een glaasje op hebt.
Iedereen krijgt een stapeltje kaarten in zijn eigen kleur, en moet vervolgens zo snel mogelijk die kaarten kwijt zien te raken. Dat doe je door in het midden van de tafel een aantal stapeltjes te vormen van 1 tot en met 10 in dezelfde kleur. Je speelt allemaal tegelijk: er zijn geen beurten, maar als er een blauwe 4 op tafel ligt, en je hebt een blauwe 5, dan moet je die er zo snel mogelijk op leggen, want als een tegenstander het doet dan ben je te laat.
Ligretto is een zenuwlopend spel, dat echter niet heel strategisch is. Het is best grappig om te doen, zeker met 4 spelers. Met z'n 3-en komt het spel niet echt goed op gang.
Op het speelbord staat de K2 afgebeeld, een van de gevaarlijkste bergen ter wereld. Met twee bergbeklimmers kan je via verschillende routes naar de top klimmen. Na iedere beurt verliezen alle bergbeklimmers een deel van hun conditie, afhankelijk van het weer en van de hoogte.
Als een bergbeklimmer zijn conditie helemaal kwijt is, gaat hij dood, en verlies je alle punten die hij gehaald heeft. Gelukkig kan je 'm laten aansterken door de juiste kaart te spelen, of door een tentje neer te zetten op zijn huidige positie.
Helaas is K2 te geluksafhankelijk om echt leuk te worden. Je moet op het juiste moment de goede kaart trekken. Dat juiste moment wordt vooral bepaald door de beurtvolgorde; je wordt heel gemakkelijk geblokkeerd door spelers voor je, waardoor een klimmer een aanval op de top moet afbreken, en voortijds huiswaarts moet keren.
Cathedral
Een prachtig vormgegeven abstract spel. Probeer zoveel mogelijk gebouwen in jouw kleur op het bord te plaatsen; een soort Blokus dus. Maar het spel heeft ook wel wat weg van Go: beide spelers proberen namelijk zoveel mogelijk gebied te omsingelen, omdat daar dan alleen de omsingelende speler zijn gebouwen mag plaatsen.
Helaas is het speelbord te klein om een echt diep strategisch spel te krijgen. Het spel duurt daar ook te kort voor.
Nog een spel dat er prachtig uitziet; in dit geval zijn het de plastic miniatuurtjes die 't 'm doen. Helaas is het spel zelf minder interessant. Het duurt lang, maar biedt weinig interessante beslissingen. Het grootste deel van de tijd ben je bezig met saaie voorbereidingen; zo af en toe heb je een gevecht, maar dat verzandt in het gooien van een hoop dobbelstenen.
Gelukkig was het spel voortijdig voorbij: door een slechte keuze van het eindmonster was het al na ongeveer tweederde van het normale aantal ronden voorbij. Geen van beide partijen kon het eindmonster vervolgens verslaan. Een anti-climax, maar ik vond het niet erg dat het voorbij was.
Spel van de Eeuw
Dit is een Triviant-kloon met alleen vragen over de 20e eeuw. Net zoals Triviant is dit niet een spel dat ik met plezier speel.
En dan heb ik ook nog een paar nieuwe uitbreidingen gespeeld. Zoals altijd staan deze onderaan, maar dat betekent zeker niet dat ik ze slecht vind:
Er zijn niet alleen veel officiële uitbreidingen voor Hoogspanning; verschillende fans (waaronder ikzelf) hebben ook kaarten voor dit fantastische spel gemaakt. De kaart van Canada is te downloaden van BoardGameGeek. Deze heb ik in juli voor het eerst gespeeld, en hij valt niet tegen.
Het speciale aan deze kaart zijn de "Export Cities", die de uitvoer van stroom naar de Verenigde Staten symboliseren. Deze steden tellen niet mee voor de winst of voor de beurtvolgorde, maar ze leveren wel geld op.
Het spelverloop met deze kaart verschilt niet veel van die van de basiskaarten, maar een beetje variatie is nooit weg bij een spel dat zo vaak gespeeld wordt als Hoogspanning. Een goede uitbreiding als deze is daarom altijd welkom.
Kolonisten van Catan Kaartspel: Handel & Wandel
Ik had het Kolonisten-kaartspel al een tijd niet meer gespeeld, maar eigenlijk is het best een goed spel. De Handel & Wandel-uitbreiding, daarentegen, is niet echt de moeite waard. Het brengt eigenlijk niet echt iets nieuws, en de meeste kaarten vallen niet op tussen die van het basisspel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten