maandag 30 april 2012

Koninginnedag 2012

Net zoals vorig jaar ben ik vandaag diverse vrijmarkten langsgegaan om spellen te kopen. En zie hier het resultaat:


Daar ben ik content mee!

Twee spellen (Fangfrisch en Andromeda) heb ik al eens met korting in de winkel zien liggen. Toen heb ik ze niet gekocht, maar voor rommelmarktprijzen gaan ze natuurlijk mee. Packhuys heb ik ooit al gespeeld, en heeft toen geen nare herinneringen achtergelaten.

Had ik nog een Carcassonne-uitbreiding nodig? Waarschijnlijk niet, maar ja, de verzamelaar in mij moest 'm hebben. En Transport is een onbekend spel van een onbekende auteur, maar lijkt zo op het eerste gezicht wel een euro waard (want dat was ik eraan kwijt).

Verder gezien en niet meegenomen: onder andere Iguazu, Manilla, Meander, Lord of the Rings, Bamboleo, het Kolonisten-kaartspel (minstens 10 keer).

vrijdag 13 april 2012

Vier Dobbelspellen

Als een spel succesvol is, dan komt er tegenwoordig al snel een versie met dobbelstenen uit. Het is allemaal begonnen met Risk Express, en andere spellen uit die serie (Monopoly Express, Levensweg Express, enzovoorts), maar het zijn nu ook de Duitse topspellen die een dobbelversie krijgen. De afgelopen paar dagen heb ik er 4 kunnen spelen, en het niveau bleek erg variabel. Maar er zaten enkele bij die de moeite waard zijn.


Boonanza: het dobbelspel
Op de 7 dobbelstenen staan, natuurlijk, verschillende soorten bonen. Je mag ze onbeperkt overgooien, zolang je na iedere worp maar minstens 1 dobbelsteen opzij legt. Zo probeer je combinaties te vormen die op je kaartje staan, te beginnen met de onderste. Na 3 combinaties heb je een muntje verdiend, en voor iedere verdere geslaagde combinatie krijg je nog een muntje meer. Je kan meerdere combinaties in 1 worp bereiken, maar als dat niet lukt, ga je de volgende beurt weer verder waar je gebleven was.

Omdat je op ieder moment kan besluiten de huidige kaart te converteren in punten, en omdat je volgende kaart altijd al zichtbaar is, sta je vaak voor de keuze of je op een gegeven moment al aan die nieuwe kaart wilt beginnen. Er is daarom zeker wat denkwerk voor nodig om het Boonanza-dobbelspel te spelen. Ook omdat de tegenstander ook kan meeprofiteren van jouw worpen.

Dit is een best aardig spelletje, dat de moeite van het spelen waard is. Met het oorspronkelijke spel heeft het echter niet veel gemeen.


Keltis: het dobbelspel
De zoveelste Keltis-variant, en het lijkt erg op het Keltis-bordspel en het kaartspel. Op 5 dobbelstenen staan de 5 bekende Keltis-symbolen, en het groene bonus-symbool. Je mag de dobbelstenen 1 keer overgooien, en daarna mag je 1 van de 5 symbolen uitzoeken, en op dat scorespoor net zoveel vakjes naar voren gaan als je gegooid hebt.

Voor ieder scorespoor waar je aan begonnen bent, krijg je aan het eind van het spel punten: strafpunten als je minder dan 4 stappen hebt gezet, en pluspunten als je verder bent gekomen. Ook voor de bonus-fiches krijg je natuurlijk punten.

Dat lijkt simpel, en in de praktijk is dat het ook. De keuzes die je moet maken zijn zelden moeilijk, en nooit echt pijnlijk: meestal kies je gewoon het symbool waar je de meeste van hebt, tenzij je steentje op een ander scorespoor precies op een kabouter zou belanden (want dan krijg je meteen nog een beurt). Het spel is qua strategische diepgang nog het best te vergelijken met Yahtzee, maar dan alleen met de bovenste helft van het scoreblok.


Carcassonne: het dobbelspel
Het enige positieve dat ik over dit spel kan melden, is dat het in een wel heel grappig doosje zit. O ja, en het duurt maar kort.

Op iedere dobbelsteen zijn zwarte vormen afgebeeld, die overeenkomen met de stadsdelen op de tegels in het reguliere Carcassonne. Je mag 3 keer gooien, en na iedere worp mag je de gegooide stadsdelen in de vorm van een stad neerleggen. Na 3 worpen scoor je je stad, waarbij grote steden veel meer punten opleveren dan kleine steden.

Dan heb je ook nog katapult-symbolen; die dobbelstenen ben je meteen kwijt; en riddersymbolen. Met 3 ridders mag je ervoor kiezen om deze beurt niets te scoren, en dan telt je volgende beurt dubbel. Meestal is het echter beter om niet te gokken op een goede beurt, maar om gewoon iedere beurt een mooie stad te scoren.

De beslissingen in dit spel zijn eenvoudig, en er zit nauwelijks interactie in met de tegenstanders. Tijdens het spel zat ik me voornamelijk te vervelen. Dit is een absolute afrader.




Zooloretto: het dobbelspel
Dit is de dobbelversie van Zooloretto, dat in Nederland uitgebracht is als Burgers' Zoo. Van de hier besproken dobbelspellen blijft deze het dichtst bij de oorspronkelijke uitgave.

Op de 6 dobbelstenen staan 5 verschillende dieren afgebeeld, en een muntje. Als je aan de beurt bent, mag je 2 dobbelstenen gooien, en daarna op een van de vrachtwagens op het speelbordje leggen. Je mag in plaats daarvan ook een van de vrachtwagens uitkiezen, om dan die dobbelstenen te scoren.

Iedere speler heeft een scoreblok, waarop hij de verzamelde dieren kan afstrepen. Voor ieder dier is er maar een beperkt aantal plekken: zo hoef je in het hele spel maar 1 aap te verzamelen, maar wel maar liefst 5 olifanten. Als je er daarna nog een gooit, dan kost dat per diersoort 2 strafpunten, die je dan weer ongedaan kan maken door voldoende muntjes te verzamelen.

Het dobbelspel is wat eenvoudiger dan het Zooloretto-bordspel, en doet wel wat denken aan diens voorganger, het kaartspel Coloretto. Van alle hier genoemde spellen is Zooloretto de meest interactieve, en heeft het de interessantste beslissingen.


Het is mogelijk om een bordspel te converteren naar een leuke, korte dobbelvariant. Maar de ontwerpers van Carcassonne en Keltis zijn hier duidelijk niet in geslaagd. Boonanza is een leuk tussendoortje, maar de winnaar van deze vergelijkende test is overduidelijk Zooloretto. Later dit jaar komt de Nederlandse editie uit, naar het schijnt onder de naam "Dierentuin dobbelspel". Ik ga 'm in ieder geval kopen.

maandag 9 april 2012

Maart 2012

Maart was wederom een matige maand, met maar 43 gespeelde spellen, waaronder 7 keer Dominion.

Ook het aantal nieuwe spellen hield niet over: het waren er deze maand maar twee.

Upon a Salty Ocean
Dit is een mooi economisch spel over de zeevisserij in de Franse havenstad Rouen. Om geld te verdienen moet je schepen bouwen, en daarna zout aan boord laden en uitvaren. Op zee ruil je de zout in tegen haring en kabeljauw, die je op de markt kan verkopen. Ondertussen kan je ook geld verdienen door het bouwen van allerlei havengebouwen, of zelfs door het meehelpen aan het bouwen van de kathedraal van Rouen.

De mogelijke acties in dit spel zijn verdeeld in 4 categorieën: bouwen van een gebouw; bouwen of inladen van een schip; varen van haven naar oceaan of andersom; en handelen (in- of verkoop van zout of vis) op de markt. Om de beurt kiest iedere speler een van deze acties, net zolang tot ze dit niet meer kunnen of willen betalen. Acties worden namelijk steeds duurder. De eerste speler die in een ronde bijvoorbeeld een gebouw bouwt, doet dat gratis, maar iedere volgende keer wordt die actie 1 franc duurder.

Timing is dus heel belangrijk: probeer de belangrijkste acties zo vroeg mogelijk uit te voeren, want dan zijn ze het goedkoopst. Bovendien gaan de marktprijzen bij iedere verkoop omlaag; de visser die als eerste in een ronde een grote lading vis verkoopt, krijgt er het meeste. Vaak is het beter om te wachten tot de volgende ronde, want aan het begin van iedere ronde gaat de prijs omhoog. Maar dan moet je wel goed in de beurtvolgorde zitten.

Upon a Salty Ocean is een geslaagd spel, al heeft het wel een paar scherpe randjes. De spelersvolgorde is wel heel erg belangrijk, waardoor het soms kan lonen om tegennatuurlijke acties te nemen om die volgorde te beïnvloeden. Niettemin is dit een spel dat ik nog wel een paar keer zou willen spelen.


Ninjato
Ninjato is een redelijk standaard werkverschaffingsspel, dat zich afspeelt in Japan. De spelers zijn ninja's, die proberen in te breken bij een aantal rijke families. Daarbij worden schatten verzamelt, die dan weer ingewisseld kunnen worden voor invloed bij diezelfde families.

Iedere speler heeft 4 mooie grote werpsterren, die ze om de beurt ergens op het bord kunnen leggen om een actie te nemen. Daarna is er een ronde voorbij. Het hele spel duurt 7 ronden, met 3 keer een puntentelling, waarin je punten krijgt voor de invloed die je hebt in de 3 families.

De belangrijkste actie die je kan kiezen is het inbreken. Ieder huis wordt bewaakt door een stapel ninja's, die je een voor een moet verslaan door het uitspelen van de juiste kaart. Na iedere ninja die je verslagen hebt, krijg je een van de waardevolle objecten van die familie. Daarna moet je bepalen of je door wilt gaan met de inbraak. Omdat je nog niet weet hoe sterk de volgende ninja is, is dat altijd een gok, en als er een ninja omgedraaid wordt die je niet kan verslaan, raak je de schatten kwijt die je die beurt verzameld hebt, op de minst waardevolle na.

Naast het inbreken zijn er nog enkele andere mogelijke acties: je kan kaarten trekken, of je kan gewonnen schatten inwisselen voor kaarten die familieleden voorstellen (en die dus punten opleveren bij de tussentijdse tellingen) of kaarten die aan het eind van het spel bonussen opleveren.

Ninjato zit goed in elkaar, en ik heb het met veel plezier gespeeld. Maar zo zijn er veel spellen, en een spel heeft echt iets bijzonders nodig om boven de massa uit te komen. Ninjato heeft dat speciale helaas niet.