zondag 2 januari 2011

December 2010

In december heb ik veel minder spellen kunnen spelen dan normaal, en ook maar een paar onbekende spellen. We zullen zien of ik volgende maand weer meer te melden heb.


Mijn beste nieuwe spel van de afgelopen maand (en ook van heel 2010, trouwens) was:

1830
Eigenlijk vreemd dat ik deze klassieker nog nooit eerder had gespeeld. 1830 is het meest gewaardeerde lid van de 18xx-serie, waar ik (zoals de trouwe lezer weet) gek op ben. Het speelt zich af tijdens de vroegste jaren van de spoorwegen in het noordoosten van de VS, toen de spoorwegdirecteurs de gemeenste trucs uithaalden om hun concurrenten te snel af te zijn.

Dat komt mooi terug in het spel zelf. Waar sommige andere treinenspellen vooral gaan om het zo goed mogelijk beheren van de verschillende maatschappijen, is het in 1830 vooral zaak om elkaar zo goed mogelijk dwars te zitten. De beste manier om dat te doen is om de treinen op te kopen die een andere maatschappij nodig heeft. Iedere maatschappij heeft een trein nodig, en kan het die niet kopen, dan moet het persoonlijk kapitaal van de directeur aangesproken worden. Het hele spel lijkt erom te draaien om dat voor elkaar te krijgen—bij de tegenstander natuurlijk.

Mijn eerste ervaring met dit spel was enorm enerverend. Hoewel ik wat tegen de lange speelduur opkeek, was het toch binnen 5 uur gespeeld, en ik heb me geen moment verveeld. Het schijnt dat 1830 dit jaar opnieuw wordt uitgebracht, dus ik hoop dat veel mensen die kans grijpen om het te spelen.

Poseidon
Een variant op het 18xx-gebeuren. Het speelt zich af in het oude Griekenland, en de treinen zijn vervangen door schepen. In vergelijking met 1830 is Poseidon een stuk vriendelijker; het is moeilijker elkaar dwars te zitten met de routes, en als er schepen "verroesten", dan mag een stadstaat "aandelen" uitgeven om nieuwe schepen te kopen. Toch is het een erg leuk spel, dat me ook geschikt lijkt voor beginners. En het duurt niet zo lang als 1830.

Safe & Partners
Een simpel maar leuk spelletje. Gooi met de dobbelsteen, en verplaats een of meer pionnen. Zo nu en dan is er een telling; het aantal punten dat iedere kleur verdient is afhankelijk van waar de pion in die kleur staat. Maar pas aan het eind van het spel wordt bekend gemaakt welke speler bij welke kleur hoort. Tot dan probeer je de anderen te misleiden over je identiteit, en hoop je dat ze je helpen door jouw pion de goede kant op te sturen.

Quarto
Weer een van mijn aankopen in de kringloopwinkel, en geen slechte. Dit is een interessant abstract spelletje. Op een bord van vier bij vier velden moeten 16 houten stukken geplaatst worden. Ieder stuk is hoog of laag, hol of solide, rond of vierkant, en wit of bruin; iedere combinatie komt een keer voor. Als je een rij vormt met vier dezelfde eigenschappen (bijvoorbeeld 4 ronde stukken, of 4 witte), heb je verloren.

In het begin zet je de eerste paar stukken maar willekeurig wat neer, maar als het bord voller wordt moet je gaan opletten. Het is behoorlijk lastig om de tegenstander te dwingen een fout te maken. Leuk spelletje!

In de ban van de ring: Het duel
Een nabootsing van het duel van Gandalf en de Balrog op de brug van Khazad-dum. In eerste instantie lijkt het een leuk taktisch spelletje, waarin je steeds moet reageren op de kaart die je tegenstander net gespeeld hebt. Als je er wat langer over nadenkt, moet je concluderen dat het niet zoveel uitmaakt in welke volgorde je je kaarten speelt; het gaat uiteindelijk alleen maar om de totale kracht van je kaarten, en wie de sterkste heeft, wint. Maar volgens mij kan je, als je het spel beter begint te kennen, de duels toch goed genoeg beïnvloeden door middel van de paar speciale actiekaarten, zodat het uiteindelijk toch dieper is dan je zou denken. Ik wil dit nog wel een paar keer spelen om te zien of dat klopt.

Het is in ieder geval prachtig vormgegeven.

Fantasy
Niet veel bijzonders. Trek een kaart, speel een kaart. Iedere kaart heeft een actie, bijvoorbeeld: steel een kaart van een andere speler, of ruil je handkaarten met iemand anders. De winnaar is diegene die aan het eind van het spel de meeste kaarten voor zich heeft liggen. Er zijn maar een paar verschillende soorten kaarten, waarvan er enkele wel erg sterk zijn (vooral de "ruil je gespeelde kaarten met die van een ander", en de "verhinder een actie van een ander"). Fantasy bevat wel wat strategie, maar is te simpel om echt te kunnen boeien.

En dan heb ik nog een nieuwe uitbreiding gespeeld:

Hoogspanning: Rusland/Japan
Deze uitbreiding voor mijn favoriete spel maakt het nog meedogenlozer; althans de kaart van Rusland. De eerste plaats in de spelersvolgorde is nu nog riskanter, omdat er een extra centrale afgelegd wordt tijdens de veiling. Niet zo goed als de China/Korea-kaart, maar niettemin een geslaagde toevoeging aan het spel.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten