De firma Zoch heeft een aantal behendigheidsspellen uitgegeven die ook voor spelers van strategische spellen interessant zijn. Twee van mijn favoriete spellen zijn Bausack en Bamboleo, en daarom was ik erg benieuwd naar Villa Paletti, dat in 2002 de Spiel des Jahres won. En ik moet zeggen, dit is wederom een topspel.
Als het kleinste plateau gelegd is, maar niemand meer een stuk kan verplaatsen, dan is het spel afgelopen. Ook als de toren instort, eindigt het spel. De winnaar is de speler met de meeste (en grootste) stukken op het hoogste niveau. Tenzij dat natuurlijk degene is die de toren heeft laten instorten; dan wint de speler die voor hem de meeste stukken op het bovenste patform had.
Villa Paletti is een geslaagde mengeling van behendigheid en strategie. Door het handig neerzetten van je speelstukken kan je voorkomen dat een van jouw stukken een cruciale steunpilaar is, en dus niet weggehaald kan worden. Het spel is het leukst met 4 spelers, omdat dan iedere kleur een eigenaar heeft, maar ook met 3 spelers is het de moeite waard.
Over dit spel heb ik eerder al wat geschreven. Na Spellen aan Zee kwam het nog een paar keer op tafel, en ik begin wat twijfels te krijgen bij de gebalanceerdheid.
Zolang alle spelers goed op blijven letten, is het heel moeilijk om je overwinningsconditie te bereiken. De door mij gespeelde spellen duurden dan ook steeds tot de trekstapel op was. Een van de personages heeft precies dat als overwinningsconditie: met Commander Vimes win je als het spel niet tussentijds wordt afgebroken. In mijn ervaring heeft Commander Vimes dan ook de meerderheid van de spellen gewonnen.
De volgende keer dat we Ankh Morpork spelen, zal ik Vimes daarom van tevoren uit het spel verwijderen. Wellicht wordt het daardoor voor alle spelers makkelijker om te winnen.
Dit is al een wat ouder spel dat vergeten lijkt te zijn, maar het is best aardig om te spelen. Iedere speler probeert met zijn eigen kleur wegen dorpen met elkaar te verbinden. Ook kunnen ze nieuwe steden stichten, of marktplaatsen neer te zetten. Al deze acties kunnen punten opleveren; sommige tijdens het spel, andere tijdens de eindtelling.
Magna Grecia is, zoals ik zei, niet onaardig, maar ook niet echt vernieuwend. Het onderscheidt zich niet erg van andere "verbindingsspellen". De regels zijn hier en daar verwarrend, omdat iedere manier van speelstukken plaatsen en iedere scoringswijze andere regels heeft over hoe lokaties verbonden moeten zijn met je eigen netwerk. Ik zal dit niet afslaan om te spelen, maar zal het ook niet zelf uitkiezen.
Quarriors!, Dragon Delta, Dobble
Deze spellen heb ik sinds Spellen aan Zee niet meer gespeeld, dus voor mijn mening over deze spellen verwijs ik je naar mijn eerdere verslag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten