Mei 2012

Zolang juni nog niet voorbij is, ben ik nog op tijd met mijn maandoverzicht van mei. Dus hier is 'ie dan. Qua aantal gespeelde spellen was mei een goede maand: 70 spellen heb ik gespeeld. Het vaakst natuurlijk Dominion, maar ook Taipan en Europa Tour kwamen geregeld op tafel. Mijn spel van de maand komt zomeeen dan ook niet helemaal als een verrassing...

Hieronder staan de spellen die ik in mei voor het eerst speelde, op volgorde van hoe ze me bevielen: dus met de beste spellen bovenaan, en de Knizia's aan het einde.

 

Europa Tour ♻
Wie Racko kent, die kan Europa Tour (ook bekend als "10 Days in Europe") ook spelen. Het basisprincipe is hetzelfde: je hebt een standaard met 10 kaarten. Iedere beurt mag je 1 kaart trekken (van de dichte trekstapel, of van een van de aflegstapels), en die mag je dan verwisselen met een van de kaarten op je standaard. Zodra je kaarten op volgorde staan, laat je je kaarten aan de andere spelers zien, en heb je gewonnen.

Op de meeste kaarten in Europa Tour staat een land afgebeeld. Met die landen probeer je een geldige reis van 10 kaarten te maken. Daarbij moet iedere kaart op je standaard aan de vorige kaart grenzen. Je kan ook vliegtuigkaarten gebruiken, om tussen twee landen met dezelfde kleur te vliegen, of bootkaarten om gebruik te maken van een aantal zeeroutes.

Het spelmateriaal in Europa Tour ziet er goed uit; zowel de kaarten van dik karton als de meegeleverde landkaart. Het spelverloop is simpel, maar erg aardig. Ik ben erg tevreden met deze aankoop.

 

Top Race
Eigenlijk heb ik dit spel al in april gespeeld, maar vorige keer ben ik 'm vergeten op de lijst te zetten.

In drie races proberen de spelers zoveel mogelijk geld te verdienen met de autosport. Aan het begin van iedere race krijgen ze een hand vol kaarten. Op iedere kaart staan een aantal auto's afgebeeld, met daarbij het aantal vakjes dat deze auto's vooruit gezet moeten worden. Daarna worden de auto's geveild; iedere speler moet tenminste een auto kiezen, op basis van de kaarten die ze gekregen hebben.

Tijdens een race speel je om de beurt een kaart uit, en zet je vervolgens alle afgebeelde auto's vooruit; tenminste, als ze niet geblokkeerd zijn door andere auto's. Je moet dus proberen je kaarten zo uit te spelen dat je eigen auto's het meest profiteren. Aan het eind van de race worden geldprijzen verdeeld op volgorde van binnenkomst over de finish. Daarnaast wordt de race op drie momenten onderbroken zodat iedere speler in het geheim kan voorspellen welke auto gaat winnen; hier is ook geld mee te verdienen.

Top Race is een spannend spel. Omdat op iedere kaart meerdere auto's afgebeeld staan, ben je verplicht om anderen te helpen, maar zelf heb je ook voordeel van de kaarten van je tegenspelers. En omdat je kan gokken op de winst van een auto van een ander, is het soms helemaal niet erg als die and het eerst over de finish komt. Helaas duurt het spel eigenlijk net iets te lang om de hele tijd te kunnen boeien, dus is het niet iets om iedere week te spelen.

 

Cash-a-Catch! ♻
In dit spel zijn de spelers om de beurt de veilingmeesters, die proberen zoveel mogelijk vis te verkopen. De veilingen zijn van een type dat ik nog niet eerder gezien heb: de prijs staat van tevoren vast, die is namelijk altijd 10 euro, maar de hoeveelheid vis varieert. De veilingmeester trekt namelijk steeds kaarten van de stapel, en de andere spelers kunnen op de bel slaan als ze de aangeboden kaarten de prijs waard vinden. De winnaar van de veiling betaalt de prijs aan de bank, en de veilingmeester krijgt voor de moeite 1 euro per verkochte kaart.

Er zijn 5 soorten vis in het spel, maar iedere speler heeft slechts 3 bakken, en in iedere bak kan maar een soort vis. Je moet dus niet te lang wachten met kopen, want dan blijf je met vis zitten die je niet kwijt kan, en die gaat in de afvalbak en is strafpunten waard. De overige vis kan je in je eigen beurt verkopen. Leuk detail: als je vis verkoopt, dan moeten alle andere spelers een kaart van diezelfde soort in de afvalbak stoppen.

Cash-a-Catch is een leuke variant op het veilingspel. Het managen van de soorten vis die je wil verkopen doet denken aan Boonanza, maar dat spel is door het onderhandelen net even wat leuker. Niettemin is Cash-a-Catch ook zeker de moeite waard.

 

Lucky Numbers
Nog een Racko-variant! Dit keer zijn het gewoon getallen die op een volgorde geplaatst moeten worden. Het bijzondere hier is dat iedere speler een vierkant bord heeft van 16 vakjes. Ieder tegeltje dat je op het bord legt, moet zowel horizontaal als verticaal in een oplopende rij liggen; wie het eerst 16 tegeltjes goed heeft liggen, die wint het spel.Lucky Numbers heeft ook wel wat weg van Finito, en speelt net zo lekker weg. Lichte kost, maar wel een leuk tussendoortje.

 

Crazy Derby
Er zijn niet veel kaartspellen die eenvoudiger zijn dan Crazy Derby. Om de beurt speelt iedereen een kaart met een dier erop. Ieder dier heeft een nummer, en als er zoveel kaarten liggen met dat dier erop, krijgen de spelers punten voor die kaarten. Alle andere uitgespeelde kaarten worden afgelegd, en tellen dus niet mee.

Makkelijk uit te leggen, makkelijk te spelen, en toch erg leuk. De aanwezigheid van een paar pestkaarten verhoogt de speelvreugde nog wat meer.

 

Casa Grande
Dit is een mooi 3-dimensionaal bouwspel. Je moet torens op het bord zetten, en daarna mag je op je eigen torens een plateau neerleggen. Daar krijg je dan punten voor. Later kan je dan weer torens bouwen op die lateaus, en zo ontstaat een bouwwerk van meerdere verdiepingen. Hoe oger je je plateaus neerlegt, des te meer punten ontvang je.

Omdat alle spelers met hetzelfde bouwwerk bezig zijn, kunnen ze elkaar goed dwarszitten. Het gebeurt echter ook dat je een andere speler punten moet geven. Dat gebeurt als je een van je torens neerzet op het plateau van iemand anders.

Casa Grande ziet er niet alleen mooi uit, het is ook een goed spel. Alleen geschikt voor mensen met ruimtelijk inzicht.

 

Mundus Novus
In dit kaartspel over de oost krijg je aan het begin van iedere ronde een aantal kaarten, die je aan het eind van de ronde dan weer in kan leveren: een setje verschillende kaarten voor overwinningspunten, of een setje identieke kaarten voor bonussen zoals extra kaarten aan het begin van de ronde. Daar tussenin ruil je kaarten met de andere spelers, via een interessant systeem. Elke speler legt een paar kaarten op tafel, en daarna mag de startspeler een kaart bij een ander wegpakken. Die speler mag daarna een kaart pakken, maar niet van degene die wat bij hem gepakt heeft.

Mundus Novus is eigenlijk een heel simpel kaartspelletje, waarbij toch een redelijke hoeveelheid taktiek voor nodig is. Ik vond het leuk om te spelen.

 

Farmerama
Naar het schijnt is Farmerama een internetspelletje, waarin je een boerderij moet zien op te bouwen. Iets als Farmville dus. De bordspelversie is een maaksel van Uwe Rosenberg, de bedenker van Agricola. Blijkbaar moet je bij hem wezen als je een agrarisch spel wilt uitgeven.

Op je boerderij zijn een aantal veldjes afgebeeld waar je groentes kan inzaaien en dieren kan laten opgroeien. In het midden van je speelbord is een wiel gemonteerd, dat aangeeft op welke veldjes je op dit moment welke groenten en dieren kan plaatsen. Door water in te leveren kan je dit wiel laten draaien, waardoor ingezaaide veldjes op een gegeven moment geoogst kunnen worden.


Alle spelers kiezen steeds tegelijk een actie die ze uit willen voeren. Er is hierbij een beperkte keuze: je kan zaaien, oogsten, dieren fokken, of water inzamelen. Ben je de enige speler die een bepaalde actie kiest, dan mag je deze vaker herhalen dan als er spelers zijn die hetzelfde willen doen. Maar in dat laatste geval krijgt een van de spelers wel een bonusfiche, met een extra voordeeltje. Op die manier zit er toch nog enige interactie in het spel.

Farmerama is niet te vergelijken met spellen als Agricola. Het is een stuk minder complex, en zal sneller gaan vervelen. Maar voor een paar keer spelen is het best een leuk tijdverdrijf, zeker met wat jongere medespelers.

 

Go West!
Jaren geleden heb ik deze doos al een keer gekocht, voornamelijk omdat hij stevig afgeprijsd was. De recensies waren vrij negatief, dus was ik nooit in de stemming om 'm op tafel te zetten, maar afgelopen maand is het er toch van gekomen. En ik moet zeggen, het viel me mee.

Het thema van het spel is de landverhuizing naar het westen van Amerika. Om de beurt kunnen spelers een kaart uitspelen, om alle acties op die kaart uit te voeren. Op de meeste kaarten staan twee acties: je kan een bepaald aantal huifkarren naar het westen verplaatsen, of je kan een aantal muntjes plaatsen op een van de scoresporen in de verschillende gebieden op het bord. Het spelen van een kaart kost geld; hoe beter de kaart is, des te hoger de prijs. Muntjes kan je verdienen door kaarten af te leggen zonder dat je de bijbehorende acties uitvoert: dan krijg je de prijs van de kaart terug van de bank.

In plaats van het spelen of afleggen van een kaart kan een speler er ook voor kiezen om een puntentelling te houden. In ieder gebied wordt dan gekeken hoeveel huifkarren er zijn, en dat aantal punten wordt verdeeld over de spelers met muntjes op het desbetreffende scorespoor.

Go West is een heel ardig taktisch spelletje, waarbij het de kunst is om de tellingen op een zo gunstig mogelijk moment te laten plaatsvinden. Dat is nog best lastig, want het uitvoeren van een telling wordt steeds duurder. Ik kan me goed voorstellen dat het spel met meer dan twee spelers behoorlijk chaotisch wordt, maar met twee is het goed te spelen.

 

Indigo
Naast suffe spreadsheet-spellen (waarover later meer) maakt Reiner Knizia tegenwoordig vooral varianten van bestaande spellen. Wie Metro of Tsuro kent, zal Indigo bekend voorkomen. Om de beurt leggen de spelers tegeltjes op het bord, om zo hun eigen posities aan de rand van het bord te verbinden met een aantal locaties op het bord waarop edelstenen liggen. Zodra zo'n verbinding tot stand is gekomen, ontvangt die speler de edelsteen, due punten waard is.

Indigo voegt niets toe aan de bestaande verzameling spellen, en als je de eerder genoemde spellen al kent, hoef je Indigo niet te proberen.

 

Transport ♻
Het speelbord bestaat in dit spel uit een aantal losse tegeltjes, waarop een systeem van lopende banden is afgebeeld. Als je aan de beurt bent, voeg je altijd eerst een tegeltje toe. Op sommige tegeltjes staat een icoontje; na het leggen van een dergelijke tegel voer je de bijbehorende actie uit: bijvoorbeeld het produceren van een pakketje op een afgebeelde machine. Aan het eind van je beurt moet je een pakketje uitkiezen, en het een aantal vakjes over de lopende band laten bewegen. Het liefst in de richting van je eigen pallet, want daar krijg je punten voor.

Het spelmateriaal ziet er leuk uit; het spel zelf valt tegen. Je bent sterk afhankelijk van de tegel die je trekt, want tegels met actie-iconen zijn veel beter dan die zonder. En sommige van die acties zijn dan weer zo sterk, dat de winnaar hoofdzakelijk bepaald wordt door het trekken van die tegels.

 

Beowulf: The Movie Game
Het heldenepos Beowulf is een van de hoogtepunten van de Engelse literatuur. In dit verhaal uit het eerste millennium verslaat de Germaanse held Beowulf drie formidabele tegenstanders: het monster Grendel, dat de zaal van koning Hrothgar terroriseert; de moeder van Grendel die onder een meer woont; en tenslotte een draak, die zoals dat hoort een grote schat bewaakt.

Het spel Beowulf van Reiner Knizia heeft met dit prachtige epos gemeen dat het in drie ronden gespeeld wordt. In iedere ronde is er een min-of-meer vierkant speelbord, waarop iedere speler tegeltjes kan leggen met positieve en negatieve getallen. In plaats daarvan kunnen ze ook een speelfiguur op het bord zetten. Aan het eind van een ronde ontvangt iedere figuur de som van alle tegeltjes in dezelfde rij en kolom.

Een heel gemiddeld spreadsheet-achtig spel van het soort waar Knizia tegenwoordig er zoveel van maakt. En dat terwijl er zoveel meer te maken is van dit thema. Bah.

 

The Impossible Machine
Het idee achter The Impossible Machine is erg aardig: de spelers proberen samen een ingewikkelde machine te bouwen. De uitwerking is maar matig. Het spelen komt neer op het aanleggen van kaarten uit de hand aan een rij die al op tafel ligt, en daarvoor moet je maar net de juiste kaarten in handen hebben. Veel strategie zit er niet in dit spel.

 

Flotte Flitzer ♻
Het formaat van de verpakking doet vermoeden dat dit een zuiver kaartspel is, maar er blijkt toch een speelbord in te zitten, al is dat wel net iets te klein om comfortabel te kunnen spelen. Op het bord is een racebaan afgebeeld, en daar moeten 12 racewagens een rondje op rijden. Iedere speler heeft twee auto's in bezit, en doen er minder dan 6 spelers mee, dan zijn er ook neutrale wagens in koers.

Door het spelen van kaarten kan je de auto's voort laten bewegen. Op veel van de kaarten staat een bepaalde kleur auto afgebeeld, en dan ben je verplicht een van die auto's te verzetten. Wat dat betreft lijkt het spel een beetje op het eerder genoemde Top Race. Helaas werkt dit systeem in Fotte Flitzer minder goed. Je blijft te vaak met kaarten zitten die je niet kan of wil spelen, en ik heb het gevoel eraan overgehouden dat ik nauwelijks invloed heb gehad op het lot van mijn eigen auto's.

Alweer een misser van Knizia dus.